Simetykon w endoskopii: przełomowe badanie nad bezpieczeństwem stosowania

Czy simetykon poprawia wyniki endoskopii?

Badanie prospektywne przeprowadzone w warunkach rzeczywistych miało na celu ocenę wpływu stosowania simetykonu na procesy czyszczenia i dezynfekcji endoskopów. Naukowcy przeprowadzili roczną obserwację 30 endoskopów (19 gastroskopów i 11 kolonoskopów) wyposażonych w kanał pomocniczy do podawania wody, analizując wpływ różnych stężeń simetykonu na pozostałości w kanałach roboczych i skuteczność procesu dezynfekcji.

Endoskopia trawienna (gastroskopia, kolonoskopia i duodenoskopia) jest powszechnie stosowaną procedurą diagnostyczną umożliwiającą wczesne wykrywanie nowotworów, przyczyniając się do zmniejszenia zarówno ich częstości występowania, jak i wskaźników śmiertelności. Zastosowanie simetykonu w badaniach endoskopowych skutecznie zmniejsza ilość pęcherzyków gazu w przewodzie pokarmowym, poprawiając tym samym przejrzystość obrazu i zwiększając wykrywalność gruczolaków i innych zmian. Jednak stosowanie simetykonu podczas badań endoskopowych stwarza wyzwania i kontrowersje w zakresie czyszczenia i dezynfekcji endoskopu.

Jaki wpływ mają różne stężenia simetykonu?

W pierwszym etapie badania przeprowadzono testy wstępne, aby określić optymalne stężenie simetykonu do zastosowania w badaniu długoterminowym. Endoskopy losowo przydzielono do pięciu grup, stosując roztwory simetykonu o stężeniach 0% (kontrola), 0,5%, 1%, 2% i 3%. Analiza wykazała, że wzrost stężenia simetykonu prowadził do zwiększenia pozostałości preparatu, z istotną statystycznie różnicą przy stężeniach przekraczających 1% w kanale biopsyjnym i 2% w kanale pomocniczym do podawania wody. Nie zaobserwowano istotnych różnic w wartościach ATP między grupą kontrolną a grupami badanymi w obu kanałach. Na podstawie tych wyników do badania długoterminowego wybrano stężenia 1% i 2%.

W rocznym badaniu obserwacyjnym 30 endoskopów podzielono na trzy grupy (0%, 1% i 2% simetykonu). Comiesięczna analiza pozostałości simetykonu wykazała, że w kanale biopsyjnym poziom pozostałości przy stosowaniu stężenia 1% był istotnie wyższy przez 11 miesięcy w porównaniu z grupą kontrolną. W kanale pomocniczym do podawania wody nie stwierdzono istotnych różnic między grupą stosującą 1% simetykonu a grupą kontrolną, natomiast endoskopy wykorzystujące 2% stężenie wykazały statystycznie istotny wzrost pozostałości simetykonu w ciągu 12 miesięcy obserwacji. Analiza wszystkich pozostałości simetykonu wykrytych w ciągu roku wykazała znaczący wzrost pozostałości simetykonu w kanale do podawania wody zarówno przy stężeniach 1%, jak i 2% w porównaniu z grupą kontrolną. W kanale biopsyjnym zaobserwowano wzrost pozostałości przy stężeniu 2%, podczas gdy przy stężeniu 1% nie stwierdzono istotnej różnicy. Porównanie obu kanałów wykazało istotną różnicę w średnim stężeniu pozostałości simetykonu między kanałami, zarówno przy stężeniu 1%, jak i 2%.

Czy simetykon wpływa na efektywność dezynfekcji?

Kluczowym aspektem badania była ocena wpływu simetykonu na skuteczność czyszczenia endoskopów. Miesięczne testy ATP (adenozynotrifosforanu) przeprowadzane na każdej grupie endoskopów wykazały, że stosowanie simetykonu nie miało wpływu na wartości ATP ani w kanale biopsyjnym, ani w kanale pomocniczym. Analiza wszystkich wartości ATP wykrytych w ciągu roku nie wykazała istotnych zmian w żadnym z dwóch kanałów roboczych, co sugeruje, że obecność simetykonu nie wpływa negatywnie na skuteczność procesu dezynfekcji. Porównując kanał biopsyjny i kanał pomocniczy do podawania wody, nie zaobserwowano ogólnie istotnej różnicy w wartości ATP między dwoma kanałami. Jednak zidentyfikowano różnicę w wartości ATP między dwoma kanałami przy stężeniu 1%.

Badacze przeprowadzili również wizualną ocenę wewnętrznych ścian kanałów biopsyjnych za pomocą endoskopu EyeMAX. Przed rozpoczęciem badania nie zaobserwowano widocznych kryształów przylegających do wewnętrznych ścian. Po roku użytkowania zaobserwowano suche przylegające kryształy w grupie stosującej 2% simetykon, podczas gdy nie znaleziono kryształów przylegających do wewnętrznych ścian ani w grupie stosującej 1% simetykon, ani w grupie kontrolnej.

Autorzy przeprowadzili również analizę wrażliwości, uwzględniając różnice w częstotliwości stosowania simetykonu między gastroskopią a kolonoskopią. Analizy nie wykazały różnic w pozostałościach simetykonu ani profilach mikrobiologicznych między tymi dwiema procedurami, co wskazuje na solidność i stabilność uzyskanych wyników.

Jakie wnioski płyną z przeprowadzonych badań?

Badanie ma pewne ograniczenia. Test ATP, choć walidowany do oceny adekwatności czyszczenia ręcznego, nie jest przeznaczony do wykrywania żywych mikroorganizmów po dezynfekcji wysokiego poziomu. Jest to metoda służąca głównie do wykrywania pozostałości materii organicznej, takiej jak biofilmy i resztki komórkowe, a zatem odzwierciedla skuteczność procesów czyszczenia, jednocześnie tylko częściowo wskazując na wpływ simetykonu na obecność drobnoustrojów. Ponadto badanie przeprowadzono w jednym ośrodku i obejmowało dane tylko z jednego roku. Autorzy zalecają przeprowadzenie wieloośrodkowych badań z większą liczbą próbek w celu dalszej walidacji wyników.

Na podstawie wyników badania autorzy zalecają stosowanie simetykonu o stężeniu 1% lub niższym podawanego przez kanał pomocniczy do podawania wody lub kanał biopsyjny podczas badań endoskopowych i zabiegów terapeutycznych. Badanie dostarcza cennych informacji na temat klinicznego zastosowania simetykonu, szczególnie w odniesieniu do czyszczenia endoskopów.

Podsumowanie

Roczne badanie prospektywne analizowało wpływ różnych stężeń simetykonu na procesy czyszczenia i dezynfekcji endoskopów. Badanie objęło 30 urządzeń, w tym 19 gastroskopów i 11 kolonoskopów. Wykazano, że stężenia simetykonu powyżej 1% w kanale biopsyjnym i 2% w kanale pomocniczym znacząco zwiększają pozostałości preparatu. Długoterminowa obserwacja potwierdziła, że 2% stężenie simetykonu prowadzi do tworzenia się kryształów na wewnętrznych ścianach kanałów, podczas gdy przy stężeniu 1% takiego efektu nie zaobserwowano. Co istotne, obecność simetykonu nie wpłynęła negatywnie na skuteczność procesu dezynfekcji, co potwierdziły testy ATP. Na podstawie wyników badacze rekomendują stosowanie simetykonu o stężeniu 1% lub niższym podczas procedur endoskopowych.